BİR GÜN

BİR GÜN

İşte benim için hayat şimdi bitti.Şimdi gerçekten üzüldüm sevdiğim insanların benim onları düşündüğüm kadar beni düşünmemeleri o kadar kırıyor ki insanı buna çözüm bulamıyorum.Kendime karşı bile sevdiğim insanları savunuyorum.Onları haklı çıkarmaya çalışıyorum.Biliyorum beni düşünmediklerini ama ben onları düşünüyorum.Onardan kopamıyorum.Sinirlendiği de onlardan uzak durmaya çalışıyorum.Kendime dert tasa ediyorum.Önemsiz bir şeyken onlar olunca bir anda o kadar insanı etkiliyor ki.

Hayatını sanki onlar belirliyor.Sanki onlar olmassa hayatın anlamı kalmıyacak.Onlarsız yaşamayacağım ama en büyük zarar onlardan geliyor.En çok onlara üzülüyorum.

Ah bir anlasalar kimin sevip sevmediğini, kimin yüzüne gülüp arkasından konuştuğunu ah ama işte bunu anlamıyorlar bazen kimin doğru söyleyip söylemediğini anlamıyorlar biraz düşünseler anlıyacaklar ama düşünmüyorlar. Bir gün kıymetliyi anlıyacaklar ama o gün ne zaman kim bilir?

bu yazıyı yazan arkadaş başa dolmuş gibi.  hayırdır?

kesinlikle insan en azından yazınca rahatlıyor yoksa bunun nedenini başkasından çıkarabilirdim

bak fatma benden sana bir tavsiye bende öle yapıyorum bazen işe yarıyor bezande yaramıyor ama olsun bak sinirlendiğim zaman çok kızarım bağırırım sen çoook içine dönük bir insansın bu kadar içe dönük yaşama kır dök bişiler yap hatta bazen benim sesim geliyodur sizin sınıfta =)

ayrıca hayat çoğu zaman bittti dediğin yerde başlar bence..

doğru söylediklerin fakat ben çok sinirlendiğimde asıl içime kapanıp kendimle baş başa kalırım yoksa yanımdakiler için kötü olabilir