ÇANAKKALE
Çanakkale`ye her baktığımda Gelibolu bir damla yaş gibi Ege`ye süzülür.Sanki memleketimin haritası ağlar Gelibolu`ya her baktığımda.Boğaz`ın köpüklü suları içimin kıyılarına vurur, sonra kelimeler kanatlanır kalbimden."Hey Gelibolu" derim."Onca yiğit sende Hakk`a yürürken neden göğe şahlanmıyorsun da hicranlı bir yaş gibi denize uzanıyorsun!".Boğazın köpüklü suları kıyılarına vurur;"İki yüz elli bin can..."yankıları hıçkırık olur, Gelibolu ağlar.
Zaman; cephelere savrulduğumuz zamanlar...Yemen,Kafkasya,Galiçya şimdi de Çanakkale...Ve her evden bir yiğit...Her evden bu kaçıncı yiğit.Ama yine de "Git!Minareler ezansız,camiler Kur`ansız kalacaksa sen de git"denerek son yongalar uğrlanır, analar ağlar.Körpe yavrular koklanır, saçlarından bir tutam kesilir, hatıra için sarılır, mendiller ağlar.Nice genç kızın muradı Çanakkale`nin yollarına dizilir, kaç nişanlının elleri veda eder, kaçının kınası ağlar.
Ve yurdun dört bir yanından şehit namzetleri dökülür Çanakkale`ye.Düşmanın alnına değecek yalın bir pala, göğsüne inecek birer süngü için dizilirler siperlere.Artık geride ev bark, çoluk çocuk;ne ana;ne de yar...Hepsinin hayali, dökerek oluk oluk kanlarını,ya şehit ya da gazi ama illede karış karış toprağına yazarak "Çanakkale geçilmez, Çanakkale geçilmez!"
Kısaltılmıştır...
Arkadaşlar bu makaleyi çok beyendiğim için sizlerle paylaşmak istedim umarım siz da beyenirsiniz.